Haar
stijl is persoonlijk en als zodanig uitgesproken. Ze hanteert
in een coherente, inhoudelijke manier van werken een heldere,
leesbare beeldtaal. Ze maakt onder andere gebruik van figuratief
lijnenspel, veelal in (neon)licht uitgevoerd. Daardoor heeft
ze meteen iets te overwinnen bij de kijker, want we denken de
betekenis van haar materiaalgebruik wel te kennen. Neonlicht
wordt gebruikt voor reclame in de amusementsindustrie, soms
van nogal bedenkelijk allooi. Ze wil de aantrekkelijkheid daarvan
niet politiek correct onmiddellijk teniet doen. Eerder gebruikt
ze die associatie om een eerste onzekerheid te creëren, zodat
er kritisch naar haar werk wordt gekeken. Daarin ontstaat dan
vanzelf de ontdekking dat er iets anders wordt beoogd dan het
laten zien van een eenduidig beeld met een eenvoudige boodschap.
Van grotere
afstand waargenomen, ziet haar werk er vlak uit. Die gewaarwording
wordt al snel ondergraven, doordat de lijnen in haar werk vaak
uit zinderend licht bestaan. Die kunnen van dichtbij ook nog
driedimensionaal gebogen zijn, en een andere gedaante aannemen.
Het werk beweegt om de toeschouwer heen, het heeft een voor
en een achterkant, lost soms op in een zijaanzicht en komt weer
te voorschijn als je het bent gepasseerd. Twee- en driedimensionale
verschijningsvormen wisselen elkaar af. De lichte en speelse
beeldtaal van Ex is innemend en tegelijkertijd enigszins verontrustend.
Een lichtbaken in de verte is altijd ook een waarschuwing,
een signaal. Kijk uit voor wat je ziet.
|